Toen ik jaren geleden solliciteerde naar een baan bij een P&O afdeling werd mij gevraagd naar een moment waar ik in mijn werk veel van geleerd had. Daar moest ik net aan denken toen ik dit las:

Gezegd is niet hetzelfde als gehoord

Gehoord is niet hetzelfde als begrepen

Begrepen is niet hetzelfde als mee eens

Mee eens is niet hetzelfde als doen.

Bij de situatie waaraan ik net moest denken ging het over de laatste, dat je het wel met elkaar eens bent maar nu hetzelfde gaat doen. Ik was in overleg met een manager en we hadden het over een lastige situatie. Zij en ik waren verbaasden ons over hoe sommige dingen gingen en we probeerden tot een oplossing te komen. Wij hadden dezelfde mening erover en ook dezelfde analyses; wie ervoor verantwoordelijk waren, wat het zei over de cultuur, bij wie we aan de bel konden trekken enzovoort. Tot zover waren we het eens. Totdat ik zei: “Oké, als we het daarover eens zijn dan moeten we die afspraak maar eens gaan maken met X. Dan kunnen we het bespreken.”

De manager was even stil en zei toen : “Nee. Ik ben het wel met je eens. Maar ik ga het niet aan de orde stellen bij X.”

Mijn logica was : als je iets gezamenlijk zo vindt, dan is de volgende stap om het samen aan te pakken. Maar de manager had een andere gedachtegang. Ik begreep haar gedachtengang wel maar het verraste me. Ik dacht een medestander te hebben, wat in theorie klopte, maar in praktijk koos zijn een route die zij logisch vond, en ik had een andere oplossing in gedachten die voor mij logischer was.

We kwamen er dus niet uit maar hadden daarna wel een goed gesprek over waarom we beiden het zo dachten en voelden en door welke omstandigheden we gevormd waren in werk en leven. Het was een gesprek van mens tot mens, los van functie en werkgever. En dat is ook een mooi resultaat.